Od pałki....do skóry (2)

Moje dzieciństwo, przypadło na okres "kwitnącego" socjalizmu.
Szarość na ulicach, szarość albo pustki na półkach sklepowych.
W tamtych czasach, nawet kredki były szare! Komplet składający się z 12 kolorów, był szczytem marzeń.
W tym temacie, wykazała się siostra mojego taty. Miałam 8-9 lat, kiedy przywiozła mi z Jugosławii (kiedyś był taki kraj ;)) komplet kredek, a było ich 48!!!!

To zdjęcie z netu, ale tak właśnie wyglądały moje ukochane kredki :)


Zapakowane w piękne, metalowe pudełko. Strzegłam ich jak oka w głowie i do szkoły nie nosiłam !!!!! Jeszcze w liceum korzystałam z niektórych kolorów, pomimo, że ledwie mogłam je utrzymać w dłoni. Takie były malutkie,"wystrugane". W tym komplecie była nawet biała kredka.....cóż to był za dziw ! Te kredki, leżały w otwartym pudełku a ja napawałam się ich kolorami. Wyglądały jak tęcza, równiutko ułożone jedna, obok drugiej. Ilość odcieni przyprawiała o zawrót głowy :)

Swoje pierwsze mazaki, szczyt dziecięcych marzeń, otrzymałam od wujka, który służbowo jeździł za granicę. Nie pamiętam skąd te mazaki przywiózł, ale zrobił mi nieziemską frajdę !
Mazaków było w komplecie 24 szt...normalnie czad!!!!! Wyobrażacie sobie ?....tam był kolor pomarańczowy (!), różowy (!), fioletowy (!)...a najbardziej utkwił mi w pamięci zielony, taki "wściekły",walący po oczach, zielony kolor ;)
Nie mogłam opędzić się od chętnych do pożyczania ;) Przez chwilę byłam nawet klasową królową.... ha ha ha. Oczywiście, po pierwszym szaleństwie, ograniczyłam ich używanie, żeby oszczędzać ! Cóż to była za głupota, bo zaczęły wysychać. Metodą na to, było wlanie odrobiny spirytusu salicylowego. Pachniały ciekawie i na jakiś czas odzyskiwały sprawność. Ich żywot nie był długi..ale długo leżały, takie wyschnięte i bezużyteczne, na moim biurku, nie umiałam się z nimi rozstać !!!
Jak ja zazdrościłam, tym dzieciom "za granicą", że mogą kupić w sklepie takie cuda!
Kilka słów o modzie ;)
Z Jugosławii, a może z Zakopanego? - pamięć płata figle, przyjechały białe kierpce !!!!!

 Zdjęcie oczywiście z netu .....


 No cóż..ponosiłam je ledwie jedno lato.....mimo, że na początku wpychałam w nie watę, bo były za duże, jesienią były już za małe ;( Tak szybko mi nożyska rosły!!! Cierpiałam straszliwie z tego powodu!  I te kierpce też przez kilka lat leżały, bo nie chciałam ich nikomu "przekazać", ani tym bardziej nie pozwalałam mamie wyrzucić.

 W tamtych latach te trzy rzeczy, były moimi jedynymi łącznikami z wielkim światem.
Dla mnie te mazaki, kredki i kierpce były wyrazem luksusu, jedynego luksusu !
Beata
PS. Wszystkich uczestników mojej zabawy serdecznie pozdrawiam.
A nie zapisanym, przypominam o   Liście do Mikołaja