Spodobała Ci się któraś z moich toreb?
Chciałabyś mieć torbę wyjątkową, niebanalną ?
Napisz :catinabagg@gmail.com
Kto pyta, nie błądzi :)

wtorek, 26 lutego 2013

Wiosenne drobinki

Lubie wiosnę. Tą feerię barw, wszechogarniającą zieleń. Lubię obserwować, jak przyroda budzi się z zimowego snu. Patrzeć jak spod ziemi "gramolą" się młode roślinki. Najpierw nieporadnie, pomalutku...żeby nagle wystrzelić w niebo :) Drobne zgrubienia na gałązkach, z dnia na dzień pęcznieją i nie wiadomo kiedy tworzą świeżą, piękną zieleń.
Takie wiosenne drobinki przeniosłam na etui :)

poniedziałek, 25 lutego 2013

Odwilż :)

Co prawda zrobiło się buro...ale jednak jest zapowiedź wiosny, bo śnieg prawie zupełnie zniknął. Ponoć w połowie marca ma być 14 na plusie.
Wczoraj słońce zaszczyciło moje niebo ;) pomimo błota i kałuż, było pięknie.
Dzisiaj "torba włóczykija"....tak ją nazwałam , bo jest duża i pojemna. Karimata nie zmieści się w niej, ale wałówka na wiosenne party, na łonie natury...jak najbardziej.
 



Połączyłam dwie skóry. Brązowa z delikatnym, geometrycznym tłoczeniem i oliwkowa. Torba ma wymiary 45 x 30, pasek jest wiązany, więc można wyregulować jego długość.








Ozdobą torby są 4 kieszonki: na szminkę, puderniczkę, tusz do rzęs...no chyba, że jakaś białogłowa woli mieć przy sobie ...scyzoryk, śrubokręt, otwieracz do konserw ;)









Podszewka, wiosenna :) z kieszonką na telefon.
Całość zamykana na zamek błyskawiczny.






Beata

czwartek, 21 lutego 2013

Takie tam..marudzenie

Za zimą nie przepadam, a w tym roku jakoś wyjątkowo źle ją znoszę. Marzy mi się słońce....
Na strychu leżakują bulwy kwiatów, których nazwy oczywiście nie pamiętam, ale są piękne. Zaglądałam do nich dzisiaj i już mają maleńkie "kiełki", do ziemi można je wysadzić dopiero w połowie kwietnia....matko droga, to szmat czasu.
Już bym chciała wyjść do ogródka i zacząć wiosenne porządki. W pierwszym rzędzie....krety !!!!....zdemolowały mi trawnik. Co za stworzenie, niech no tylko odrobinę popuści mróz, natychmiast pojawiają się kopczyki, nie nadążam z ich rozwalaniem. Zadomowiły się u mnie 3 lata temu. Ostatnie lato odpuściły sobie, myślałam, że zmieniły adres....niestety tylko czasowo. Poddawałam je przeróżnym próbom...są gadziny odporne. I żeby nie było, wcale nie nastawałam na ich życie...raczej sugerowałam emigrację...Bezskutecznie :(  No cóż, trzeba nastawić się na kolejną batalię.
Dzisiaj etui, które chyba odzwierciedlają stan mojego ducha, bo kolory mają .....mało kolorowe.


 To miała być niezapominajka...a dzisiaj kojarzy mi się z mrozem...ech


Zieleń, to kolor nadziei.....podobno.








Beata

środa, 20 lutego 2013

Byle do wiosny

Wiosna tuż, tuż....ale zima jeszcze nie odpuszcza. W tym roku wyjątkowo mi się dłuży. Mam już dosyć kozaków, szalików, czapek..no czapek nie noszę, ale przecież mogę mieć dość ;)Poranne skrobanie samochodu, no albo latanie z łopatą...wychodzi mi już bokiem...o.
Tęsknię za wiosną !!!!!!! I z tej tęsknoty dzisiaj takie, a nie inne torby będą.


Worek słoneczny, w ciepłych kolorach. Podszewka w brązach i pomarańczach.











A tu zieleń i kwiaty :)













I żeby uzupełnić paletę barw dwa kolejne etui ;)


Na czerwonym, intensywnym tle, taki sobie zielony bratek.
Na zdjęciu z kluczami, ale oczywiście można w nim schować telefon.







Tulipanek na ciemnym, brązowym tle :)







Podobno bociany wracają, to niech ta wiosna też się w końcu pokaże :)
Beata

poniedziałek, 18 lutego 2013

Małe co nie co...

Pomysł na etui, zrodził się z potrzeby własnej :) 
Jak większość ludzkości, jestem posiadaczką telefonu komórkowego.  Przyznaję, kupowałam różne "pochewki" na telefon, ale ich żywotność była kiepska, a estetyka kłóciła się z moją. Więc jak kolejne etui rozleciało się po miesiącu używania....uszyłam sobie osobiście, takie jak mi się podobało. Uszyłam sobie..to i siostrze, córce, koleżance...itd.
No...trochę ich już powstało.
Kobiece torby mają to do siebie, że w jakiś niewytłumaczalny sposób "gubią" się w nich również klucze. Wybebeszanie torby celem znalezienia kluczy, czy telefonu zna niejedna kobieta. Więc stworzyłam etui dwuzadaniowe...na telefon, lub alternatywnie na klucze :)
Każde jest wyposażone w kółeczko, na którym można zaczepić klucze.
Ozdobą tego, jest skóra do złudzenia przypominająca korę drzewa. Ciemny, oliwkowy kolor zestawiony z czerwonym filcem wnętrza. Zamykanie na rzepa.
A tu aplikacja...bukiet tulipanów :) Wnętrze krwistoczerwone.
Takie małe co nie co.
Beata

piątek, 15 lutego 2013

Czas na wiosnę

Wiosna tuż, tuż....
Z pewną, taką nieśmiałością, postanowiłam zgłosić swoją pracę na wiosenne Wyzwanie Gościnnej Projektantki Szuflady.
Do tej pory nie pokazywałam jeszcze swoich etui :) To będzie dobry moment, żeby zacząć pokazywać te drobiazgi :) Co jakiś czas, mam ochotę na tą mniejszą formę.
Kilka już czeka na zaprezentowanie, ale zacznę od ostatniego.
Wiosenne etui zgłaszam do konkursu :)....oto ono :

Etui na telefon. Wnętrze wykończone filcem, w szarym kolorze, żeby telefon miał cieplutkie i miękkie leżenie :)


Myślę, że całość, jest jak najbardziej wiosenna :)
Beata

czwartek, 14 lutego 2013

"Od Twojego Walentego"

Legenda głosi, że wbrew zakazowi cesarza udzielał ślubów legionistom. Został wtrącony do więzienia i tam zakochał się w niewidomej córce swego strażnika. Dzięki jego miłości, dziewczyna odzyskała wzrok. Niestety na nim wykonano wyrok śmierci. Jak to w miłości bywa...i szczęście i cierpienie jednocześnie.
Wam życzę tylko szczęścia w miłości :)



Walentynkowa aplikacja. Czerwona skóra, w intensywnym kolorze, lekko nabłyszczana....i szczęśliwie zakochana para :)










Opinia jaką usłyszałam na jej temat ...."Ładna ta torba...ale taka wyzywająca". Pani stwierdziła, że "wyuzdana ta aplikacja", jej mąż był zupełnie innego zdania :), Nie zdołał jednak namówić swej połówki na zakup.









Beata

środa, 13 lutego 2013

Nieodpowiedzialne zauroczenie?

Tak mnie naszło dzisiaj na wspominki :)
Przeglądałam swoje archiwum fotograficzne (jak to dumnie brzmi ;) ) i znalazłam zdjęcia sprzed 2 lat , a na zdjęciach małe piesie, dzieci mojej Kamy.
Historia związana z ich przyjściem na świat jest trochę zabawna, a trochę wieje grozą.
Kama, to pies podwórkowy, broń boga łańcuchowy !!!!!! Całymi dniami biega sobie luzem po podwórku. Jako, że jest kobietą, więc płot i brama została zabezpieczona przed wizytami niechcianych absztyfikantów. Wszystkie możliwe "dziury" w płocie zostały utkane, a na bramę założyłam siatkę, ponieważ najzagorzalszym adoratorem był piesek, dość mikrej postury, który mógł swobodnie przejść między okuciami bramy:) Co prawda, z racji swych gabarytów nie mógł stanowić większego zagrożenia dla cnoty mojej Kamy......ale jak powiadają, lepiej dmuchać na zimne:)...więc dmuchałam. Byłam zupełnie spokojna o prowadzenie się swojej suni :)
Byłam zmuszona wyjechać na kilka dni. Podczas mojej nieobecności w domu, pieczę nad zwierzętami objął syn. Jakież było moje zdziwienie, gdy otrzymałam telefon od niego, że....uwaga !!!!! ktoś podrzucił mi na podwórko szczeniaczki!!!! w ilości sztuk 5 ...Jesuuuuuuuuuuuuuuu!!!!!!!! telefony się grzały....i jednak doszliśmy do wniosku, że to nie podrzutki tylko Kamy dzieci. Na dworze mróz, zima na całego, a moja sunia w połogu. No to się piorunem spakowałam, w samochód i do domu gnałam na łeb na szyję. Bo syn tylko dochodząco zaglądał, a przecież trzeba było czeredkę objąć opieką :) Ktoś się może zdziwi, że nie dostrzegłam ciąży u własnego psa..ale przypadła ona na okres jesienno zimowy...Kama jak co roku nabierała nieco tuszy..więc nie przypuszczałam, że to ciąża,  tym bardziej , że uważałam swoje podwórko niemal za twierdzę warowną, broniącą dostępu zakochanym czworonogom.
To matka dzieciom :)
Trójka, z piątki małych urwisów :) pompony przy moich butach, to była rewelacyjna zabawa.
Ten patyczek.....to "jakieś tam" drzewko chińskie(?)....oczywiście już go nie ma ;) Jeden maluch umiłował je i podgryzał ile wlezie.
Największa rozrabiara, która obecnie zwie się Kora i jest równie szalona jak jej matka ;)

Maluch odbiera instruktaż od swego starszego kolegi...dzisiaj ponoć poważny, obronny pies :)


Ostatni piesek, zanim trafił do nowego domu, złożył wizytę moim kotom ;) Wzajemna obserwacja trwała ponad pół godziny....Kotów nie szło odwołać z posterunku ;)
Ojciec do dzisiaj jest  nieznany..ale jednak musiał być przystojny, bo dzieci z tego związku fajne wyszły ;).....Kama na alimenty oczywiście nie mogła liczyć ;)
Wiosną dowiedziałam się do czego jest zdolny zakochany pies;)...pokonał 2 metrowy płot, by dostać się do ukochanej....oberwał ode mnie latarką po grzbiecie i tą sama drogą uciekł.
Takie to były konsekwencje szalonej miłości ;)
Beata

wtorek, 12 lutego 2013

Damą być

Torba, którą dzisiaj pokarzę powstała jakiś czas temu.

Portret kobiety inspirowany art deco. Elegancka pani z lat dwudziestych poprzedniego wieku :)

Torba jest uszyta z dwóch skór w kolorze białym i delikatnym różu. Obydwie ciekawie wyprawione, sprawiają wrażenie popękanych.









Torba jest o wymiarach: wys.29 cm, szer 27cm. zamykana na zamek.
Wnętrze torby wykończyłam żakardową tkaniną z kwiatowym motywem w kolorach granatowym i srebrnym.




Byle do wiosny.

Beata

niedziela, 10 lutego 2013

Zarozumiały Paw

Paw, duży ptak grzebiący z rodziny kurowatych.  Przyziemnie brzmi ta regułka, a przecież dotyczy wyjątkowo urodziwego ptaka. Co prawda wyjściowy garnitur posiada tylko samiec. To on błyszczy na ogrodowych salonach, samiczka zaś skromna, żeby nie powiedzieć bez wyrazu, stanowi tylko tło dla swego pana. Przewrotna przyroda. Dla sprawiedliwości natura nie obdarzyła pawia zbyt ekscytującym głosem.
Jak przystało na dumnego, urodziwego i zarozumiałego pana, paw samiec przewodzi swemu haremowi. A człowiek, zamiast "utemperować" zbyt wygórowane mniemanie pawia-samca o sobie, to dopieszcza jego ego ;), podziwiając, wychwalając i portretując zarozumialca. Ale jak nie portretować, skoro, niestety ;) jest wyjątkowo wdzięcznym tematem. Cóż i ja nie oparłam się jego wdziękowi.
Pawi portret popełniłam dwa razy. Jeden widnieje po prawej stronie.... jak to paw, zachwycił jakąś białogłowę i u niej zakłada swój harem.

Ten paw czeka na swoją oblubienicę...może dla niej ograniczy się do monogamii?

Torba jest uszyta z białej skóry, klapa natomiast, ze skóry w naturalnym, beżowym kolorze o ciekawej fakturze. Na tym neutralnym tle, królewski ptak prezentuje się wyjątkowo.
Wymiary torby : 32 x 22 cm. Pasek dwukolorowy.






Podszewka, to sztuczny jedwab, we wzór, który przypomina "pawie oczka".
Jednym słowem, "pawia" torba;)









Beata









sobota, 9 lutego 2013

Konkurs


KONKURS!!!!!
 Jasna ogłosiła konkurs fotograficzny na temat  "zgadnij gdzie jest kotek" 
 Postanowiłam zgłosić któregoś futrzaka. Konkurencja jest właściwe bezkonkurencyjna, ale co tam....można spróbować. Zabawa przednia a i milusińskim można się pochwalić. No i co tu dużo mówić....TE NAGRODY !!!!!

Koty mam dwa. Miauczą, mruczą, uwielbiają być miziane...Muniek szczególnie.
Ich koci żywot jest oczywiście bardzo pracowity. Bo trzeba się przenieść z fotela na ukochany kocyk, z kocyka na łóżko pańci.
Nooooo...trzeba pilnować, co się w chałupie dzieje. Oczywiście kontrola poczynań pańci jest bardzo wyczerpującym zajęciem. Bo, a to zmywa....a to coś pichci w kuchni....a to znowu pranie wstawi i mus konieczny obserwować czy pralka funkcjonuje jak należy. W końcu grzanie tyłka na kaloryferze wymaga jednakowoż wysiłku...bo to trzeba wskoczyć na maszynę do szycia, następnie przedefiladować z zadartym ogonem, tuż przed nosem pańci, przy okazji rozwijając ze szpuli nici w ilościach kilometrowych. To ostatnie działanie ma na celu kontrolę i dbanie o ciśnienie pańci, co by nie spadło zbyt nisko. Ale najfajniej, jak pańcia biega po chałupie i szuka ...no to normalnie ubaw po pachy jest.....
To zdjęcie, które zgłaszam na konkurs :)
Uprasza się o głos na Muńka :)
Kociarze zgłaszajcie się do konkursu u Jasnej !!!!
Beata

Kuchenne rewolucje ;)

Przeprowadziłam ją u synowej i syna ....właściwie , to taka maleńka rewolucyjka. Tylko firankę zrobiłam.
Synowej bardzo podobała się firanka, którą pokazywałam tutaj.
Jak to u mnie bywa..miała być taka sama...a wyszła inna ;) Ponieważ wiadomo było, że zawiśnie w kuchni....no to jak bez zazdrosek?
Nie jest łączona z materiałem, jak w pierwowzorze......
Tak prezentuje się w świątecznym anturażu :)
Teraz na realizację czeka firanka w róże.....no ale jeszcze trochę poczeka, bo krucho z czasem.
Beata

piątek, 8 lutego 2013

Okładki-odpadki

Uzbierał się spory wór "odpadków" skórzanych. Odkładałam wszystkie niewykorzystane ścinki i kawałki skór. Leżały sobie i czekały na pomysł. Jak to bywa z pomysłami, przychodzą nagle i nieoczekiwanie.
Okładki :)
Uszyłam okładki na nieduże kalendarze-notesy. Takie, co to zmieszczą się w torebce.
Ponieważ są przeznaczone dla kobiet..to i motyw kobiecy jak najbardziej.

Okładki powstały trzy, Prezentuję dwie, bo ta trzecia wywędrowała tak szybko, że nie zdążyłam zrobić zdjęcia.
Doprosić się nie mogę o fotkę :)









Beata

środa, 6 lutego 2013

Czekoladki

Czekolada poprawia humor..tak powiadają.
Ponurość za oknem, już sama nie wiem co lepsze...biel śniegu, czy ta obezwładniająca szarość.
Zapraszam więc na odrobinę słodyczy :)Nie będzie to kubek gorącej czekolady, ale drobna słodycz podana na pięknej paterze.

Pomysł i wykonanie aplikacji należy do mojej siostry.
Tak naprawdę nie doszłyśmy do porozumienia, czym delektuje się ta kobieta. Ja twierdzę, że to czekoladki...siostra upiera się , że śliwki.....hm
Na okoliczność dzisiejszej aury, przyjmuję jednak, że to ja mam rację i są to czekoladki.
Pani najpewniej uczestniczy w jakimś bardzo eleganckim przyjęciu, świadczy o tym kapelusz ;)





Torba jest uszyta z dwóch kolorów skóry. Tło aplikacji jest w kolorze zgaszonego pomarańczu, natomiast reszta torby, to skóra w kolorze, który trudno mi określić. Napiszę więc jaki to kolor nie jest...nie jest czerwony, nie jest brązowy, nie jest malinowy....to taka mieszanka tych wszystkich.
Podszewkę wszyłam zieloną.
Całość utrzymana w ciepłych odcieniach.



A może podpowiecie, co też ta kobieta spożywa :)
Beata

wtorek, 5 lutego 2013

PS

Otrzymałam wyróżnienie...trzeba się nim podzielić :)

To blogi, które darzę sympatią i polecam. Lista krótka, bo i ja od niedawna stałam się blogerką :)
http://galeriaartbeataraczynska.blogspot.com/
http://czerwonafilizanka.blogspot.com
 http://swiattodzungla.blogspot.com
 http://zakreconakurka.blogspot.com
Regulamin prosty :) ....7 prawd o sobie i obdarowanie wyróżnieniem innych ciekawych blogów.
Przyjmijcie, proszę wyróżnienie. Każda z Was powoduje, że zatrzymuję się na chwilę w pędzie dnia codziennego.
Beata

Włóczykij

Sobota i niedziela pognały w siną dal. Poniedziałek okazał się potwornie męczący, co przyniesie wtorek jeszcze nie wiem.
Za oknem coś jakby "wiosna"...zero śniegu, ale też zero słońca.
Dzisiaj pokażę worki..a właściwie wory. Są ogromne i przepastne. Sama lubię torby duże, więc ten wzór wymyśliłam pod siebie ;).

Nazwałam je "wór włóczykija", są tak duże , że zmieści się tam naprawdę sporo. Córka w taki worek pakowała się na 2-3 dniowe wyjazdy :).
Uszyte są z 6 klinów, wysokość 45 cm, średnica spodu 27cm.
Do  takiego worka potrzebuję bardzo miękkiej skóry, bo tylko wtedy "układa" się on i pomimo swojej wielkości nie przeraża ;)
Ten obok jest uszyty z dwóch rodzajów skóry. Ta pomarańczowa ma fakturę w drobną krateczkę, zestawiłam ją z oliwkową zielenią. Podszewka jest jasna, ze ślicznym motywem ptaków.



Takie "włóczykijowskie" zestawienie.










I jeszcze jeden z tej serii.


Czekoladowy brąz, podszewka czerwona z delikatnym wzorem kwiatowym. Ta skóra jest tłoczona w kratę.
Ozdobą obydwu worków są karabińczyki na których umocowałam pasek.



W taką torbę spokojnie spakuje się zakupy: bochenek chleba, pęto kiełbasy i flaszka na drogę ;)



Byle do wiosny.
Beata

poniedziałek, 4 lutego 2013

Wyróżnienie :)

Od wczoraj nie zaglądałam do bloga. Czas nie pozwolił.
A tu taka  niespodzianka na mnie czekała :)
Wyróżnienie
Dostałam je od  GochaMi . Jest mi niezmiernie  miło, że dostrzegła mnie i moją "twórczość".
Zgodnie z regulaminem 7 prawd o mnie:
 1.Kiedyś zamieszkam na Krymie ;)
2.Szczęśliwa matka dwójki dorosłych dzieci.
3.Posiadaczka owczarki niemieckiej i dwóch kotów.
4.Kierowca z konieczności i przyjemności.
5.Mam bzika na punkcie toreb i butów.
6.Uwielbiam wiosnę.
7.Lubię swój ogródek.
Wyróżnień dokonam z przyjemnością, ale nieco później...teraz obowiązki wzywają.
Jeszcze raz ogromne dzięki dla GochaMi.

sobota, 2 lutego 2013

Blue

Skóry na swoje torby kupuję w hurtowni, która wygląda jak, nie przymierzając, szmateks. 
Sterty skór na setkach półek. Niby poukładane kolorami, odcieniami...ale żeby znaleźć coś ciekawego, trzeba "grzebać". Ten moment lubię najbardziej, znajdowanie wyjątkowych, pojedynczych egzemplarzy. Często trafiam na interesujący błam wciśnięty w kąt, schowany głęboko pod innymi skórami. A największą frajdę mam, gdy dostaję do przejrzenia, ogromny wór, w którym są odłożone skóry, które nie znalazły nabywców, bo są nierówno wyprawione,  albo są zbyt małe, żeby wykorzystać je do produkcji butów, czy odzieży.
Dzisiaj torby ze skóry wyjątkowej, która wygląda jak jeans.


Wytarty, sprany, znoszony jeans.
Tutaj połączyłam skórę ze szkocką kratą.
Komponując ten worek wykorzystałam ciekawe brzegi błamu, nierówne, "pogniecione", przetarte.







I jeszcze jeden, z takiej samej skóry. Pasek i "przód"wykończyłam czerwoną, lakierowaną skórą.
Wewnątrz, jest podszewka w kolorowe, geometryczne wzory. Na zewnątrz worek wykończyłam granatowym materiałem.








Miłego łykendu ;)

Beata




piątek, 1 lutego 2013

Nareszcie

Miało być dzisiaj w biegu, miało być szukanie chwilki na herbatę....a tu luzik zupełny:)
Tak więc poniedziałkowy plan, zrealizowałam dzisiaj....poślizg spory,ale ważne że się udało :)
Szybkie zakupy i do maszyny.
No.... nie od razu do maszyny, bo musiałam podumać nad wykrojem. To pierwsza moja taka torba i trzeba było trochę nad nią pomyśleć. I jeszcze zmieścić się w określonych wymiarach.
Miało być coś nie z tej epoki ;)

Materiał, to tapicerska obiciówka, dosyć masywny, w piękne kwiaty w kolorach jesieni.
Początkowo, cała miała być z materiału, ale stwierdziłam że praktyczniej będzie uszyć spód i boki ze skóry. Brązowa fajnie skomponowała się z kolorystyką reszty.






Szlufki z boku są przygotowane do paska na ramię, tylko trzeba kupić  porządne "karabińczyki", bo muszą udźwignąć 10 kg bagażu.





Wnętrze wykończyłam czerwoną podszewką, bo lubię kontrasty ;)
Całość jest zamykana na zamek błyskawiczny.



Zdjęcia nie najlepszej jakości ale cały czas się uczę :)

.Beata